Poniedziałkowy wieczór w Landmark i PlanetSide 2

Trudno się rozpisywać na temat jakiegoś jednego szczególnego wieczoru. Jak do tej pory raczej mam tego pecha że przebywam w takim czasie gdzie innych polaków jak na lekarstwo. To też dziurawię ziemię wokół. I powoli rozbudowuje swoją chatę rybacką :]
Ale postaram się być w ten czwartek o 21. A co do KRONO no nie powiem żebym miał coś przeciw jemu. 😉

Owgh, albo mi się wydaje, albo Twoja chata była z lewej strony mojej działki:-)

Dzięki wielkie za wczorajszą przygodę i za sprzęt jaki dostałem. Sporo się zmieniło w Landmarku od czasu jak się pierwszy raz zalogowałem dawno temu. W czwartek postaram się pojawić co by razem z Wami pogrzebać w ziemi 😉

uuuu skoro warunkiem jest słówko i udany wieczór w grze 😀 😀 😀 ->

Udany wieczór w grze? To było dawno temu za dzieciaka. Teraz też się zdarzają ale tamtego nic nie pobije. Grałem w gierkę „Chrono Trigger” na starej i wysłużonej genialnej konsoli(jestem pewien, że bez gogli nikt nie będzie wiedział już jakiej). Lavos zniszczył królestwo magii, i gracz pałał żądzą zemsty. Cała gra miał tak genialnie zrobiony klimat, że naprawde czułeś się głównym bohaterem. Epickie pojedynki, zaklęcia pradawnej magii oraz epicki pożeracz światów. To wystarczyło by człowiek pochłonęła pasja. Gdy wstawałem od konsoli o 6 rano, z Lavosem u moich stóp czułem się jak prawdziwy bohater. Nigdy później ani nigdy wcześniej parenaście linii kodu i krzemu nie wywołała u mnie takich emocji. Już takich gier nie robią, już nie…

A i by formalności stało się za dość: główny bohater miał na imię KRONO 😀

Na Chrono Triggera się nie odważyłem. Ale Chrono Crossa pamiętam doskonale. I ta fenomenalna muzyka.

A tak btw to jak mnie ktoś wkurzy w PS2 to Lubie sobie puścić teledysk (ty jesteś ruda – dj disco & mc polo). I co ciekawe jakoś mi się zawsze to z kinyą kojarzyło nie wiem czemu może przez avatar na forum ;).

Krótko po rozpoczęciu przygody z Planetside2 zacząłem rozpoznawać jednego gracza – Daddy’ego.Kiedy nie wiedziałem co i jak w tej grze – on był moim osobistym nemesis (tj. zabijał mnie nieprzyzwoicie często). Z czasem dzięki mojej wytrwałości zacząłem raczkować jako dedykowany pilot.
Przełomowym momentem było dla mnie poznanie Pirrona – świetnego pilota którego wiedza pomogła mi dojść do tego poziomu na którym jestem teraz. Któregoś razu zapytałem go czy także kojarzy Daddy’ego. Nie słyszał o nim. Wyłożyłem mu więc kto to taki. Już wtedy często udwało mi się niszczyć mu moskita, ale zabicie go wydawało się niewykonale, udało mi się tylko raz. Pirron powiedział ,że przyjmuje wyzwanie i zaczeliśmy na niego polować. Skutecznie. W gruncie rzeczy to tego samego dnia udało nam się go zabić pierwszy raz, potem złapaliśmy bakcyla ( nie wiem dlaczego ale obaj uwielbiamy go ścigać). Niech Wam się nie wydaje,że to było nie fair ,ponieważ on wtedy latał (zazwyczaj) z kolegami w grupie 3 osobowej.
Miesiące mijały, Pirron zrobił sobie przerwę od gry, reszta naszych znajmowych pilotów (L0khy i MajsterKlepka) też nie grała zbyt często a ja nie miałem zbyt wiele czasu na grę (odrobinę w weekendy). Trzeba by dodać ,że miałem już od jakiegoś czasu BR100 po stronie VS. Po jakimś czasie zacząłem pogrywać w NC razem z polskim outfitem SoC, jednak ich styl gry nie przypadł mi do gustu. Stwierdziłem ,że to idealny moment na spróbowanie TR na poważnie, zacząłem więc grać w outficie T4NK. Wreszcie dobrze trafiłem i zacząłem rozwijać swoją postać oraz czerpać przyjemność z gry z polakami, którzy mają o niej pojęcie. Na początku tych wakacji otrzymałem [KRONO],które było nagrodą za wygranie jednego z licznych konkursów orgazniowanych przez Kinya’ie. Tak się złożyło ,że było kilka double xp weekendów (w tym jeden dla memberów) dzięki czemu osiągnąłem BR 100 w rekordowym tempie (około miesiąc od zaczęcia gry w TR na poważnie). Potem nastąpiło połączenie serwerów i okazało się ,że mam 3 postaci w różnych frakcjach na tym samym serwerze. Dwa dni temu zajrzałem na swoją postać VS i okazało się, że Pirron jest online, zaczeliśmy więc latać.
Następnego dnia, kiedy latałem sam po południu zobaczyłem Daddy’ego pierwszy raz od połączenia serwerów, doszło do małej potyczki. Wieczorem, kiedy dołączył do mnie Pirron sprawdziliśmy czy Daddy dalej gra. Grał. Rozpoczeliśmy więc poszukiwania i nawet conieco nam się udało. Zabicie RaidBoss’a zawsze sprawiało mi przyjemność, ale tego dnia zaszliśmy mu porządnie za skórę, dzięki czemu spało mi się wyjątkowo dobrze i następnego dnia miałem wspaniały chumor. Żeby nie pozostać bajkopisarzem dołączam materiał dowodowy w postaci filmu:
https://www.youtube.com/watch?v=5UCZUzHTnJM&feature=youtu.be

Moje wieczory w outficie Goon Brigade na Miller były bardzo przyjemne. Trenowałem angielski, a ich sposób grania to super organizacja i zniszczenie wszystkiego po drodze; faktycznie chyba zawsze wygrywaliśmy 🙂 Poza tym fajne treningi i dużo taktyki. Aż za dużo tego było i odszedłem, bo nie mogłem poświęcić tyle czasu na grę. Teraz najbardziej lubie dołączyć się do nieźle działającego plutonu i w dobrym wypadku pomóc w dowodzeniu albo wziąć na siebię jeden squad, chociaż jak jestem bez outfitu to rzadko mam coś do gadania ;]

Vanu na początku grało mi się strasznie fajnie, bo ich sprzęt jest zupełnie inny i ma coś w sobie. Też lubie jak mi się zbierze trochę ludzi z outfitu (jest holenderski! 😀 ) i ściągniemy gości do zrobienia plutonu. Fajnie jest mieć wpływ na rodzaj walki. Trochę żałuję, że nie mam już slotu na zrobienie Vanu na cobalcie, bo bym sobie z wami pograł.

Dobre latanie Sh3nkt, ja potrafię rozbić się w warpgate 🙂

aaa KRONO 🙂

Środek nocy na hossinie blask przyćmionego księżyca odbija się od hełmu. Odpalam kolejnego papierosa od rozgrzanego rdzenia mojego phaseshifta i czekam. Odgłosy z oddali świadczą o potężnej ofensywie a wybuchy strącaja kolejne liście z mojego drzewa. Z mapy wynika, że jestem głęboko na tyłach wroga. Budynki z emblematami konglomeratu stoją puste… ale to już niedługo. Ofensywa republiki zbliża się wielkimi krokami, wybuchy są coraz bardziej słyszalne. Mój Phaseshift coraz bardziej nerwowo mruczy rdzeń z płynnej plazmy jest rozgrzany do granic możliwości… i gładząc go szepcze że już niedługo napoje się krwią innowierców. Nagle z budynku podemną wybiegł pierwszy obrońca bazy – inżynier. Od razu pobiegł do panelu z pojazdami desperacko próbując wezwać ciężki sprzęt. Niestety w ułamku sekundy jego głowa eksplodowała a mój karabin zabulgotał z zadowoleniem. Zaczyna się wyszeptałem widząc przez lunetę pierwszyego sunderera z emblematem repubiki. Nagle cisza pod moim drzewem zmieniła się w totalny chaos. Piechota konglomeratu próbowała zająć dogodne miejsce do obrony na przedpolach bazy niestety napór republiki zatrzymał ich w środku. Mruczenie phaseshifta po każdym strzale stawało się dla mnie muzyką, a on zaczynał się powoli sycić swym żniwem. Przez 15 min bitwy zdołał odesłać do respawnu ponad 100 czerwonych i niebieskich piechociaży. A co śmieszne nawet jednego mosqita który po trafieniu spanikował i rozbił się o drzewa. W pewnym momencie coś sprawiło że poczułem że muszę się odwrócić. W ostatnim momencie zobaczyłem niebieskiego szturmowca wylatującego na moje drzewo. Nieszczęśliwie dla niego wypadło prosto na moją minę, a jego zwłoki bez nóg poleciały na ziemię. Był to dla mnie sygnał że dzisiejsze karmienie phaseshifta powoli trzeba kończyć. Ale po 300 piechurach powinien czuć się nasycony. I tak właśnie spędzam miły wieczór w planetside taki wieczór raz na jakiś czas bardzo odstresowuje. Tylko nie można za często bo to uzależnia. 🙂

PS. Serwery pobierania Landmark to najgorsze jakie widziałem -_-

A ja zapomniałem dodać kinyu że nie chce krono !!! Ja chcę złotego beamera :D!!!

Humor*