Urodzinowe szaleństwo PlanetSide’owe

Fajnie było na tym spotkaniu Polskich outfitów była dobra zabawa. Oprócz tego utkwiło mi w pamięci jak prawie otwierałem sobie żyły wbijając auraxium na MKV supressed normalnie byłem bliski samobója

http://www.twitch.tv/planetsidebattles/v/16833970 Akcja z SS. To ja miałem byłem tym reaverem 🙂 Z emocji nie zauważyłem inflitratora na punkcie.

Wspomnienie z planetside 2?

Wiele moich wspomnień jest nagranych na jutubie ale niekoniecznie oddają to co za sobą niosą.

Chyba najbardziej wspominanym przeze mnie był Event Crosserverowy, dawny event który robiliśmy w naszej tutaj społeczności. To było naprawdę epickie wydarzenie.

I to nawet nie dlatego, że było nas dużo i uruchomiły się jakieś marzenia o Wielkiej Polskiej czy inne dziwadła. Nie jakieś dziwne pseudonacjonalistyczne odruchy.

Naprawdę podobało mi się to, że potrafiliśmy się zebrać, zoorganizować i grać jak jedno community. Nie było jakiegoś zarozumialstwa, złej krwi czy jakiś innych dziwactw. Na czas tych eventów byliśmy jedną społecznością, z naprawdę fajnymi ludźmi z którym się przyjemnie gra jak wśród swoich.

Może nam akcje nie wychodziły, może nie było tego pro MLG xXxNoSc0pexXx, którego niektórzy oczekiwali ale naprawdę było zajefajnie. Był śmiech, był planetside, była zabawa. Znowu zabrzmię jak przebrzydły casual ale od zabawy i dobrej atmosfery wszystko się zaczyna. Grałem z zupełnie obcymi mi ludźmi w squadzie i było mega pozytywnie, wszyscy bez jakiegoś skrępowania, bo przecież wszyscy gramy w planetside’a to wspólnego świra mamy 😀
I to było i było naprawdę fajnie. Jestem pewnie jedynym który wracał do filmików z tych eventów(nawet do mojego autorstwa który był mega słaby :D). Wiele razy wracałem myślami do tego eventu ale nie zdecydowałem się go powtórzyć już. Wiem, że bym nie był w stanie pobić tych wspomnień już chyba.

Jeśli ma być coś pozytywnego w tym, że kiedyś połączą serwery to to, że wszyscy teraz będą na jednym serwerze i znowu będzie można sporo nowych ludzi poznać, pozabijać czy wskrzeszać.

Gry mogą coś umożliwiać, lub nie. Ich mechanika może być taka czy inna ale prawdziwe rzeczy zawsze i tak pokazują gracze i to oni się liczą najbardziej.

Ten nieśmiertelnik VANU jest genialny… wypadałoby się postarać i znaleźć coś ciekawego do uwiecznienia ;S

Zapomniałem też wspomnieć o Biciu Rekordu Guinessa. To własnie wtedy przekonałem się że ludzie z Planetside 2 są spoko 🙂

To było około 2 lata temu, sobota wieczór , ~2 składy ludzi z PL13. Pijany dowódca składu biega w kółko po Palisadzie, gada glupoty. Reszta składu , też pijana, prosi o jakiś punkt do natarcia, niestety bezskutecznie.

Spazmatyk swoim barytonowym głosem oczarował żonę jednego z graczy(też podpitą) która przypadkiem zasłyszała jego silny głos.

Wyrwała Joszkowi mikrofon i mówi do męża (Poza mikrofonem ale dało się usłyszeć )- „Jak on się nazywa ?” Mąż na to-„Spazmatyk”. Ona-„Spazmatyk, proszę Cię , mów coś do mnie!”. W podziękowaniu za pogawędkę zaśpiewała mu piosenkę, było to chyba „Babe” Justina Biebera. Ubaw był po pachy, a NC miało 2 pijane składy biegające w kółko. Pozdrawiam PL13^^

troszkę przebarwione. To troszkę poprawię i wrzucę. Ostrzegam, że długie 😛

Mam pomysł co wysłać ale żeby się nie zbłaźnić zobaczę co inni wstawią na forum 😉

Jaka jest maksymalna liczba słów? znaków? Bo nie chcę skrócić połowy jak nie trzeba 😛

Zawsze miło będę wspominał początki w PlanetSide, więc oto jest jedna z historii.
Przepraszam za brak akapitów. W oryginale brzmi lepiej :/ Oczywiście jestem autorem tekstu.

Dwa dni później.
Zdobyłem quada.
Od razu zawładnęła mną rządza odkrywania świata. Odpaliłem więc maszynę i ruszyłem na północ. Na wyjeździe minąłem dwie wieże strażnicze znajdujące się po obu stronach drogi. Na obu brakowało obsady. Jedynie dumnie prezentowały się zamontowane na dolnym i górnym piętrze działa: na dole jedna, lecz potężna lufa, na której z pewnością mógłby stanąć człowiek, na górze zaś działo z dwoma mniejszymi lufami.
Piaskowa droga prowadziła przez kanion. Po obu stronach pięły się ku górze, jak mogłoby się zdawać wrogo nastawione, pomarańczowobrązowe skały. Co jakiś czas przy drodze sterczało jakieś marne drzewko.
Droga zaczynała biec pod górkę, a skały zaczęły wyraźnie zmniejszać swoją wysokość znacznie przy tym łagodniejąc.
Gdy dotarłem na szczyt przede mną ukazała się tajemnicza konstrukcja. Szyby składające się na ogromną kopułę odbijały kolorowe promienie światła. Na szczycie sterczała proporcjonalnie do kopuły ogromna iglica, z której pionowo w górę wędrował niebieski promień światła. Przy brzegu kopuły, od mojej strony odstawał ciemny, płaski, poziomy podest. Całość wyglądająca jak ogromna szklarnia dumnie wspierała się kilkadziesiąt metrów nad ziemią na olbrzymich, mechanicznych nogach.
Ominąłem budowlę kierując się dalej na północ. Co dziwne nigdzie nie było widać żywego ducha. Nie przeszkadzało mi to, ale czułem się dziwnie, coś nie dawało mi spokoju.
Skały już kompletnie zniknęły pozostawiając wokół gładki piasek. Po lewej stronie gdzieniegdzie można było dostrzec anteny zwieńczone migającymi na czerwono światełkami. Unoszące się gorące powietrze rozmazując obraz nie dawało ujrzeć nic więcej.
Zboczyłem z drogi. Wszędzie był tylko piasek, więc ta zmiana nie wpłynęła na komfort jazdy. Jechałem tak przed siebie do czasu, aż przede mną pojawiło się urwisko. Zatrzymałem więc pojazd na jego skraju. Zeskoczyłem z pojazdu i pochłonął mnie krajobraz.
Powoli zapadała już noc. Przede mną rozciągało się pustkowie – pustynia przerywana co jakiś czas tajemniczą budowlą, lub samotnie sterczącą skałą. Daleko na północnym zachodzie majestatycznie błyszczała kopuła. Czerwone ładunki energii falowały na całej jej objętości tworząc przy tym, jak zdawać by się mogło magiczną barierę, której nie można przekroczyć. Cudowny widok.
Wskoczyłem z powrotem na Flasha nie odrywając wzroku od kopuły. Silnik przyjemnie zaburczał i ruszyłem w dół urwiska.
Prędkość szybko wzrastała. Było słychać, że maszyna dochodzi do granic możliwości. Musiała lecz jeszcze trochę wytrzymać, gdyż na drodze zjazdu dojrzałem samotną skałę. Odbiłem ostro w lewo, aż koła po tejże stronie się lekko uniosły. O mało nie wylądowałem w piasku. Zapadła już noc. Odetchnąłem i kontynuowałem w kierunku kopuły nie spuszczając jej z oka.
Nagle pojawił się na niej mały, niespokojny punkcik. Poruszał się raz w jedna stronę, raz w drugą. Zaczął rosnąć i poruszać się prosto w górę, aż opuścił czerwony obszar. Na tle nocnego nieba nie było go prawie widać. Dało się zauważyć tylko, że punkcik zaczął się wydłużać i coraz mniej przypominać koło.
Powoli kształty zdawały się coraz bardziej coś przypominać. Krawędzie wyostrzyły się i całość wyglądała coraz bardziej agresywnie.

Ja kiedyś miałem niezły ubaw. Razem z kimś outfitu w sposób mało uczciwy „dorabialem” certy na wzajemnym uszkadzaniu i naprawianiu sandków /tylko nikomu nie mówcie, błędy młodości/. Nasze sandki stały na jakimś AMP stadion pod wieżą amunicyjna. Z dala od linii frontu. Po pewnym czasie na amp-a wjechali czerwoni całym zergiem. Ku naszemu zdziwieniu wcale nas nie niszczyli. Generatory wysadzone, A przejęte a my dalej stoimy sandkami i strzelamy do samych siebie. To były czasy kiedy jeszcze taka forma farmienia punktów nie była powszechnie znana i potępiana. Prowlery wokół. Czerwone ludki stoją i gapią się na nas jak na idiotów i nie strzelają. Czułem się jak hipopotam w klatce. Ładnych kilka chwil to trwało. Było śmiesznie.

Innym razem wjechaliśmy magrajderem na grzbiet Galaxy i przez cały indar przewieźliśmy się w powietrzu na pad zdobywanego biolaba strzelając z działa przeciwpancernego do zdziwionych samolotów.

całość na forum

Owa historia poruszana jest dosłownie na każdej imprezie, ognisku i nasiadówce przy piwku. Więc usiądzie towarzysze i słuchajcie 🙂 .

Niedługo po premierze PlanetSide2 potrafiłem się zagrywać całymi dniami siedząc czasami po 6 godzin. Jeszcze na porządku dziennym było oczekiwanie w kolejce na zmianę kontynentów a sundki było widać z daleka przez wielką „żarówkę” nad nimi. Wtedy to mój przyjaciel któremu powierzył bym życie (ale nie pieniądze) chciał żebym mu pokazał tą grę. Wiadomo, szybkie pokazanie co oraz jak, i od razu poszliśmy na największą bitwę w jakiejś AMP stacji. Ja poleciałem tunelami do reaktorów i sundków przy murach a jemu kazałem mnie osłaniać oraz obserwować co robię. Co zrobił? Poszedł do terminala z pojazdami, wyrespił sądka i jeździł sobie po okolicy. Gdy przejeżdżał koło mnie akurat zeskoczyłem z muru infiltratorem i zacząłem wybijać ludzi idących do wejścia. Wtedy usłyszałem tylko „wsiadaj!”. W tym momencie wbił mnie w ścianę… Od tamtej pory ma zakaz jeżdżenia czymkolwiek w jakiejkolwiek grze.

xD

Ja wygrałem na pewno, daj mi wszystko co potrzeba 😀

Gratz 🙂